Het probleem van de relatie tussen mens en natuur baart de geesten al lang zorgen. De dreiging van de effecten van antropogene effecten op het milieu komt steeds dichter bij een kritiek punt. De mens is al lang vergeten dat hij deel uitmaakt van de natuur en dat zijn eigen leven afhankelijk is van het welzijn van de laatste.
Gebruiksaanwijzing
1
Met de ontwikkeling van wetenschap en technologie heeft de mens de natuur steeds meer voor zichzelf 'aangepast'. Hij vernietigde genadeloos dieren, exploiteerde op onredelijke wijze natuurlijke hulpbronnen, kapt bossen en droogt land in. Een man overweldigde de planeet met bergen afval, vergiftigde de aardse atmosfeer met fabrieksuitlaten. En elk jaar krijgt de destructieve impact van de mens op de natuur steeds grotere schaal …
2
Zo'n puur consumentistische, gewelddadige houding van de mens ten opzichte van de natuur heeft veel gevaarlijke gevolgen voor zichzelf. Door de structuur van het landschap te veranderen, kan de uitroeiing van levende wezens veranderen in een wereldwijde milieuramp. Ontbossing - de 'longen' van de planeet - zal er bijvoorbeeld toe leiden dat iemand niets te ademen heeft, hij stikt gewoon.
3
Disharmonie in de relatie tussen natuur en samenleving is een probleem dat moet worden aangepakt. De tijd is gekomen dat het tijd is voor de mensheid om een keuze te maken: de uitvinding van verschillende 'gemakken' voortzetten, de natuur aanpassen aan haar eigen wensen, of luisteren naar de stem van de innerlijke natuur, verwant aan de aard van de omringende wereld? Doorgaan met het plunderen van natuurlijke hulpbronnen, plunderen, zou je kunnen zeggen, in je eigen huis, of herinner je de onderlinge afhankelijkheid van alle levende wezens? Om deel uit te maken van een levende gemeenschap of een "verkrachter" van de natuur en zichzelf.
4
Aanhangers van het darwinisme, die de theorie van natuurlijke selectie aanhielden, hebben de strijd tussen levende wezens tot de rang van sekte verheven. Economen pakten graag het idee van strijd op en creëerden een systeem van markteconomie, waardoor concurrentie bijna de motor van vooruitgang werd. Moderne humanisten beweren echter dat strijd de weg is naar dood en uitsterven. En het redden van de levende wereld (het bereiken van harmonie tussen samenleving en natuur) is alleen mogelijk als mensen zich de rol van gezonde samenwerking in verschillende vormen van leven op aarde herinneren. Samenwerking, collectivisme, wederzijdse bijstand, wederzijdse bijstand - dat zijn de begrippen die de basis moeten vormen voor harmonieuze relaties tussen samenleving en natuur.
