Rosemary Harris is een beroemde Britse theater- en filmactrice, winnaar van de Golden Globe, Emmy, Tonnie, Obie en Drama Desk en genomineerde voor de Academy Award en BAFTA. De grootste populariteit kreeg ze door rollen in films als "The Holocaust", "Spider-Man", "Devil's Games" en "So, War".
Rosemary Harris werd geboren op 19 september 1927. Haar acteercarrière begon in schooljaren met deelname aan theatervoorstellingen. Ze was altijd een overwegend theateractrice, maar ze wist ook in meer dan 20 films te schitteren.
Biografie
Rosemary Harris werd geboren in het kleine stadje Ashby de la Zouche, Leicestershire, VK, in een militaire familie. Haar vader, Stafford Berkeley Harris, diende bij de Royal Air Force. Toen Rosemary nog heel jong was, werd haar vader overgeplaatst om in India te dienen, waar haar jeugd voorbijging.
Rosemary Harris ontving haar basisonderwijs op een kloosterschool voor meisjes.
Toen ze nog op school zat, besloot Rosemary resoluut haar leven te verbinden met het theater. Ze begon deel te nemen aan theatrale producties en trad op op het podium van de stad Eastbourne, East Sussex, VK. In 1947 speelde het meisje haar eerste belangrijke rol in het toneelstuk "Kiss and Tell". In 1951 ging ze naar de Royal School of Dramatic Art.
Carrière
In 1951, na zijn afstuderen aan de Royal School of Dramatic Art, verhuisde Rosemary Harris naar New York, VS, en begon deel te nemen aan Broadway-producties. Na een tijdje daar gewerkt te hebben, wilde Rosemary terugkeren naar het VK.
Direct na haar terugkeer in haar geboorteland begon de actrice op de podia van de West End-theaters te spelen in de productie van "Itch of the Seventh Year" en ging vervolgens verder met klassieke producties in het Old Vic Theatre in Londen.
In 1954 verscheen Rosemary voor het eerst in een film. ze speelt de rol van Maria Ann Fitzherbert in de historische Anglo-Amerikaanse film "Dandy Brummel" (of "Bo Brammell"), geregisseerd door Curtis Bernhardt. De hoofdrollen werden gespeeld door bekende acteurs als Stuart Granger, Peter Ustinov, Elizabeth Taylor en Robert Morley.
Na het filmen van "Dandy Brummel" keerde de actrice terug naar Broadway en begon ze op podia te spelen in zowel de Verenigde Staten als Engeland.
In 1959 trad de actrice toe tot de acteervereniging, opgericht door de Amerikaanse acteur en regisseur Alice Rabb. In 1966 ontving ze de prestigieuze Tony Theatre Award voor haar rol als Eleanor in het toneelstuk Lion in Winter.
Na bijna 10 jaar keerde Rosemary Harris terug naar het filmen, met in de filmversie van het toneelstuk "Uncle Vanya", gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van Anton Pavlovich Tsjechov.
In 1978 speelde Rosemary een ondergeschikte rol in de film geregisseerd door Franklin Schaeffner "Boys from Brazil", die gebaseerd was op de gelijknamige roman van de Amerikaanse schrijver en toneelschrijver Ira Levin. Ook dit jaar speelde de actrice een kleine cameo in de dramatische miniserie Marvin Chomsky's "Holocaust" met James Woods, Meryl Streep, Joseph Bottoms en Michael Moriarty in de hoofdrollen.
Een jaar later speelde de actrice in de romantische komedie geregisseerd door Joan Miklin Silver "Crossroads Delancy" met Amy Irving en Peter Rigert in de hoofdrollen.
In 2001 nam Rosemary Harris deel aan de verfilming van de Britse komediefilm geregisseerd door Paddy Bretnakom "The English Barber". Haar collega's op de set waren Josh Hartnett, Alan Rickman en Natasha Richardson.
In 2002 speelde Rosemary de rol van May Parker (tante Peter) in de superheldenactiefilm geregisseerd door Sam Raimi's Spider-Man. De film is gebaseerd op het populaire personage met dezelfde naam uit het Marvel-universum. De film werd ooit een van de meest succesvolle bewerkingen van strips, dus brachten Marvel en Columbia Pictures twee sequels uit, Spider-Man 2 in 2004 en Spider-Man 3: The Enemy in Reflection in 2007, waarvan de opnames ook werden bijgewoond door Rosemary Harris als tante May Parker.
Persoonlijk leven
In 1959 trouwde Rosemary met de beroemde Amerikaanse acteur en regisseur Ellis Rabb, met wie ze samenwerkten in de door hem opgerichte acteursvereniging. In 1967 brak hun vakbond uit.
Later trouwde de beroemde actrice een tweede keer met de Amerikaanse schrijver John El. In 1969 kreeg het echtpaar een dochter, die ze de naam Jennifer gaven.
John El was zo blij met de schoonheid en het talent van zijn vrouw dat het hem niet alleen inspireerde om scripts voor films te schrijven, maar ook om rollen te spelen in verschillende theatrale producties.
Jennifer El besloot ook in de voetsporen van haar moeder te treden en werd actrice. In 1999 speelden zij en haar moeder in de film van scenarioschrijver en regisseur Istvan Szabo "Taste of Sunlight", waar ze in hun jeugd en ouderdom dezelfde heldin speelden.
