Andreas Vesalius ging de geschiedenis van de geneeskunde in als grondlegger van de moderne anatomie. De wetenschapper moest de talrijke verbodsbepalingen die de kerk aan wetenschappelijk onderzoek oplegde, omzeilen. Hij was nog maar één stap verwijderd van verbranding op de brandstapel van de Inquisitie. Hij werd alleen van de pijnlijke dood gered door tussenkomst van sterke beschermheren.
Uit de biografie van Andreas Vesalius
De grondlegger van de wetenschappelijke anatomie werd geboren op 31 december 1514 in Brussel. Zijn vader was apotheker en zijn grootvader hield zich bezig met medicijnen. Dit bepaalde grotendeels het levenspad van Vesalius. Hij volgde een gedegen medische opleiding en studeerde eerst wetenschap in Parijs en daarna in Nederland.
In die tijd waren autopsies verboden. Artsen hebben hun kennis van anatomie afgeleid uit de werken van Galen en Aristoteles. Andreas Vesalius brak als eerste deze traditie. Zelfs in zijn studententijd slaagde hij erin het lijk van een opgehangen crimineel te krijgen, waaruit hij het skelet volledig ontleedde.
In 1537 begon Vesalius, die tegen die tijd zijn doctoraat had behaald, met het doceren van chirurgie en anatomie aan de universiteit van Padua. Onderzoek doen zonder anatomisch materiaal was moeilijk. Van tijd tot tijd lukte het Vesalius om de lijken van geëxecuteerde criminelen tot zijn beschikking te krijgen. Vaak moesten hij en zijn studenten lichamen stelen van een begraafplaats in Padua.
Bij het maken van autopsies begeleidde Vesalius het werk met schetsen, terwijl hij methoden ontwikkelde om de doden voor te bereiden. Na een aantal jaren hard werken voltooide Vesalius een omvangrijke anatomische verhandeling. Het boek "Over de structuur van het menselijk lichaam" werd in 1543 in Bazel uitgegeven. Daarin betoogde de auteur dat de anatomie in de presentatie van Galenus onjuist is, omdat deze was gebaseerd op de studie van dieren, niet van mensen. Andreas Vesalius corrigeerde meer dan tweehonderd fouten van Galen over de structuur van de inwendige organen van de mens. De publicatie werd geïllustreerd door S. Kalkar, een vriend van Vesalius In 1955 zag de wereld de tweede editie van het boek, dat tweehonderd jaar lang het enige handboek voor medische studenten was.
Vesalius is niet alleen een beroemde theoreticus, maar ook een beoefenaar op het gebied van geneeskunde. Hij diende als hofarts voor de keizers Filips II en Karel V. De nabijheid van het koninklijke volk heeft Vesalius echter niet behoed voor vervolging door de Inquisitie. Er werd van hem verwacht dat hij op de brandstapel zou worden verbrand, maar daarna werd de straf vervangen door dwang tot bedevaart naar het Heilige Land. In 1564 keerde Vesalius terug uit Jeruzalem. Als gevolg van de schipbreuk bevond de wetenschapper zich op het eiland Zante. Hier beëindigde hij zijn dagen op 15 oktober van dat jaar.
