In de geschiedenis van elk land zijn er gebeurtenissen die niet mogen worden vergeten. Een van die tragedies was het bloedbad op de Columbine School. Deze gebeurtenis heeft geleid tot een serieus debat over de verslaving van kinderen aan videogames. Daarnaast hebben de autoriteiten de regels voor de aanschaf van wapens aangescherpt.
Het begin van de tragedie
20 april 1999 was een zonnige ochtend en voorspelde niet veel goeds. Maar in het hoofd van een stel boezemvrienden was een vreselijk plan om meer dan vijfhonderd schoolkinderen te vermoorden al rijp.
Vrienden Eric en Dylan onderscheidden zich nooit door hun voorbeeldig gedrag en goede opvoeding, maar kwamen herhaaldelijk terecht bij de politie wegens bekrompen hooliganisme. De laatste keer zaten ze enkele dagen achter de tralies om een computer te stelen. De jongens hadden een heel moeilijk en moeilijk karakter, ze letten nooit op verzoeken en deden alles op hun eigen manier. Volgens ooggetuigen zochten adolescenten altijd naar een reden voor ruzie en ontwikkelden zich graag conflictsituaties. Eric Harris werd kort voor de tragedie gediagnosticeerd met een ernstige vorm van depressie, waardoor hij onder toezicht stond van een psycholoog. Daarnaast kreeg hij medicijnen voorgeschreven die zijn gedrag negatief zouden kunnen beïnvloeden. Eric en Dylan waren dol op wapens en explosieven en hadden zelfs hun eigen blog op internet, waar ze in detail spraken over verschillende soorten wapens en hun gebruik.
Niemand vermoedde dat jongens, die dol zijn op wapens, op een dag dit allemaal in het echte leven durven proberen. Hun plannen waren onder meer de sloop van het gebouw van hun eigen school. Volgens experts zijn adolescenten van tevoren met de voorbereidingen voor de explosie begonnen. Ze hebben persoonlijk verschillende geïmproviseerde explosieven samengesteld. De jongens waren van plan explosieven te leggen in de schoolkantine en vrij naar buiten te gaan. Na de explosie moesten alle studenten de straat op rennen. Op dat moment waren de terroristen van plan om in de deuropening van de school met hun executie te beginnen. Het enige probleem in de plannen van Harris en Klebold waren wapens. Omdat geen van hen een volwassene was, konden ze volgens de wet niet persoonlijk wapens kopen. Een vriend uit Denver kwam hen te hulp, die naar de stad kwam om te blijven en niets wist van de plannen van de tieners.
Zoals verwacht gingen Eric en Dylan op 20 april naar de schoolkantine en plantten daar stilletjes bommen met ontstekers. Daarna gingen ze stilletjes naar de straat. Nadat de tieners de ontstekers hadden geactiveerd, vond de explosie echter niet plaats. Harris en Klebold besloten om op veilig te spelen en wachtten op de explosie. Toen duidelijk werd dat het plan mislukte, schakelden ze over op plan "B". De tieners besloten om gewoon alle aanwezigen op de school neer te schieten zonder enige explosie.
Harris was de eerste die naar school ging. Op dat moment hield zijn schoolvriend hem tegen en vroeg waarom hij de les had gemist. In plaats van de vraag te beantwoorden, vertelde Harris hem dat hij hem leuk vond en dat hij naar huis moest. Na een paar minuten hoorde een ooggetuige de eerste schoten.
De eerste slachtoffers van de tieners waren een stel dat op het grasveld bij de school zat. Het meisje stierf ter plaatse en de man werd later invalide. De volgende doden waren drie jongens die de school verlieten en besloten dat Eric en Dylan een grapje maakten. Na deze priesters werd de tragedie overgebracht naar het schoolgebouw.
Harris en Clibord kwamen de school binnen via de achterdeur en begonnen iedereen neer te schieten die op dat moment in de gang was. Op dat moment belde een schoolmedewerker 911 vanuit de schoolbibliotheek. De politie reageerde snel en stuurde de outfit naar het gebouw. Toen de agenten ter plaatse kwamen, zagen ze schutters door het raam. De shootout is begonnen. Niemand raakte echter gewond.
Verdere acties vonden plaats in de bibliotheek. Volgens statistieken zijn hier het grootste aantal mensen omgekomen. Koelbloedige tieners schoten van dichtbij. Ze kwamen dicht bij de slachtoffers en doodden hen ronduit. De tieners bespotten de gewonden en stelden vreemde vragen over hoe ze het liefst stierven: de terroristen vonden het duidelijk leuk wat er gebeurde en genoten van elk moment. Volgens ooggetuigen waren de tieners duidelijk gek, ze maakten voortdurend grapjes en lachten.
Naast vuurwapens hadden de moordenaars ook koolstofbommen bij zich, die ze besloten te testen in de bibliotheek. Minstens een dozijn schoten op de slachtoffers. In totaal hebben ze daar 13 mensen vermoord. Een leraar raakte gewond en stierf al snel aan bloedverlies.
Na de schietpartij besloten de vrienden naar de eetzaal te gaan, waar nog steeds kapotte bommen waren, en uit te zoeken wat er aan de hand was. Op dat moment werkten videocamera's binnenshuis, die de laatste minuten van hun leven vastlegden. De tieners besloten de bommen te activeren met behulp van de Molotov-cocktail, die ze in de garage produceerden. De bommen werkten echter, hun kracht was minder dan de kameraden hadden verwacht. Vrienden wisten de kamer te verlaten vóór de explosie.
De dood van Harrison en Klebold
Op de plaats van de tragedie arriveerden speciale troepen, die begonnen met de evacuatie van de slachtoffers. De politie dacht grondig na over een actieplan en probeerde te achterhalen hoeveel alle deelnemers aan de terroristische aanslag waren. Aanvankelijk werd aangenomen dat dit een georganiseerde terroristische aanslag was waaraan minstens 12 mensen deelnamen.
Nadat de tieners de eetkamer hadden verlaten, gingen ze naar boven, waar de laatste schietpartij met de politie plaatsvond. Toen hadden Harrison en Klebold geen kogels meer. Op dat moment eindigde de schietpartij en vertrokken de radeloze tieners naar de volgende kamer, waar ze zelfmoord pleegden. Ze vuurden in de mond en de tempel, waarna de dood onmiddellijk plaatsvond.
Zodra de schietpartij voorbij was, besloot de politie het gebouw te bestormen. Speciale troepen en sappers werden daarheen gestuurd. Deze laatste maakte de bommen onschadelijk die de terroristen in de bibliotheek hadden weten te planten. Dit maakte de evacuatie van de slachtoffers ernstig bemoeilijkt.
Al snel kregen sappers te horen dat sommige van de explosieven en geïmproviseerde bommen bij adolescenten in de auto bleven. Alle apparaten zijn geëlimineerd en niemand anders is gewond geraakt. Volgens wetshandhavingsinstanties schaamden de tieners zich door de afwezigheid van een explosie en lieten ze een deel van de voorraden achter, wat suggereerde dat ze zouden terugkeren. Als alles volgens plan verliep, hadden er veel meer slachtoffers kunnen vallen.
De betekenis van tragedie
In totaal kwamen 15 mensen om het leven bij de tragedie in Columbine, inclusief de namen van de terroristen. Ter nagedachtenis van de slachtoffers in de stad is een monumentencomplex geplaatst. Het bloedbad was het op twee na grootste aantal slachtoffers in de Verenigde Staten. Het was echter dit incident in Colorado dat tragisch bekend werd over de hele wereld. De tragedie veroorzaakte een reactie in de internationale gemeenschap. Het waren de journalisten die de aandacht van elke Amerikaan vestigden op wat er op een gewone provinciale school was gebeurd.
